Het verhaal van Harry Kerssies Het verhaal van Harry Kerssies

Het verhaal van Harry Kerssies

Mijn Rheo Knee heeft het goed gedaan en bleek veel voordelen te hebben ten opzichte van de mechanische knie waar ik eerder mee in de bergen heb gelopen.

Een echte huttentrektocht in de Dolomieten, dat doe je niet met een prothese. Toch?

De Dolomieten Alta Via 1 is een uitdagende huttentrektocht door het indrukwekkende en afwisselende berglandschap in de Dolomieten. De tocht begint bij de Pragser Wildsee bij Niederdorf en eindigt in het stadje Belluno. De route is plusminus 150 kilometer lang en er zijn ongeveer 6500 hoogtemeters te overbruggen. Meestal wordt deze route in 10 tot 13 etappes of wandeldagen afgelegd.

We zijn in gesprek met Harry Kerssies:

“Ik loop al 20 jaar met een bovenbeenprothese en sinds 3 jaar met de Rheo Knee prothese. Voordat we aan de huttentrektocht zijn begonnen heb ik met de Rheo Knee in de bergen gelopen alleen niet 11 dagen achtereen én dat was zonder bepakking op mijn rug. Ik was dus heel benieuwd hoe de trektocht zou verlopen. De hutten waar we wilden slapen hebben we vooraf gereserveerd zodat we elke dag zeker waren van een slaapplek en elektriciteit om de knie op te laden.

De eerste etappe was direct een pittige, een lange klim door een prachtig landschap en over smalle, rotsachtige en soms erg steile paden. Eenmaal boven zagen we de eerste hut liggen; toch best een opluchting. Deze hut bleek iets eenvoudiger dan verwacht. De ‘douche’ bevond zich boven een Frans toilet (inderdaad: dat gat in de grond) en was koud. Mijn knie kon ik alleen op de gang opladen tot 22 uur, na dit tijdstip hadden we geen stroom meer. Mijn prothese stond daarom op de gang terwijl ik zat te genieten van een biertje.

Tip: in hutten waar alleen Franse toiletten zijn voor de gasten, is soms wel een zit-toilet voor de medewerkers. Gewoon even vriendelijk vragen.

Iedere volgende etappe had zo zijn uitdagingen: een steil pad, een pad langs een diepe afgrond of een lastige ondergrond van gravel, rotsen of veel wortels. De schitterende uitzichten maakten echter alles goed. Soms ging het makkelijk, soms was het afzien, maar de aankomst bij de hut gaf elke dag een geweldig gevoel. Wauw, wat gaaf…

Na 5 wandeldagen hadden we een rustdag gepland bij Croda da Lago, een hut bij een prachtig bergmeertje. Ik was wel toe aan een dagje pauze. Naast de gebruikelijke spierpijn voelden mijn stomp en rechtervoet wat beurs. Verder is het praktisch; een dagje voor het wassen van kleding en voor onderhoud aan schoenen en dergelijke.

Daarna ging het weer verder. Geen dag was hetzelfde. De landschappen waren enorm gevarieerd en ook de hutten verschilden behoorlijk van elkaar. De ene keer hadden we een 2-persoons kamertje en was het sanitair redelijk. De andere keer lagen we op een slaapzaal met meerdere snurkers en waren er eigenlijk niet voldoende voorzieningen voor zoveel gasten. Toch is dat ook een ervaring. Het eten in de hutten was overwegend eenvoudig en voedzaam.

Tip: neem oordoppen mee. Het wandelt een stuk lekkerder na een goede nachtrust.

We hadden leuk contact met andere wandelaars: van Belgen en Duitsers tot Britten, Amerikanen en zelfs een Nieuw-Zeelander. Het doet goed om te zien dat mensen waardering hebben voor het feit dat je daar met een prothese loopt. Dat klopje op je schouder van een passerende alpinist is fijn. Ik vind het niet leuk om in de aandacht te staan of veel complimenten te krijgen, maar een simpel ‘bravo’ is wel fijn.

Van andere wandelaars en uit onze reisgids kregen we mee dat de één na laatste etappe wel erg lastig en steil zou zijn en niet zonder risico. Ik wilde geen onverantwoorde risico’s nemen, dus hebben we de route wat aangepast en een dagje ingekort. Avontuur is leuk, maar het moet wel reëel blijven.

Al met al was het een geweldige ervaring en ik denk er nog dagelijks met veel plezier aan terug. Ik heb veel overwonnen, onderweg was het soms heftig, maar terugkijkend op de hele tocht heel gaaf. Mijn Rheo Knee heeft het goed gedaan en bleek veel voordelen te hebben ten opzichte van de mechanische knie waar ik eerder mee in de bergen heb gelopen. Vooral het dalen is een stuk minder belastend voor de stomp en je kan in een hoger tempo lopen. Ik ben enorm blij met zowel Ossür als OIM Orthopedie, omdat zij uiteindelijk het materiaal en de expertise leveren waarmee dit soort avonturen mogelijk zijn.

En nu? Op naar het volgende avontuur!”